سفرنامه ی پیام الملوک ( بخش 2 )

(بخش 2) (ساعت 13:10:35) (1393/5/7)

چهارچرخان چونان گاومیش به پیش رفته و دنده ی دیگران را پایین می آوردند و آنان را به کنار جاده میکشانند. اینجانب ساعتی به خواب رفته و از اوضاع پیش آمده در طی آن مدت بی اطلاع ام و در حالی بیدار شدم که گاومیشان خسته شده و در پی جویی می جویند...
دقایقی را گذر عمر تماشا بود. آب را گوارای وجود گهربار خویش کرده و منتظر یاران نشستیم. همه ی یاران به جز یکی، رسیدند و یار آخر ما را نادیده گرفته؛ می تازید. سایر چهارچرخان گویی رم کرده و به راه زدند.
باور بفرمایید فقط می رویم؛ مقصدمان با خداست!

موسیقی متن: میــان بازوانــت نگهم دار، بغلـم کن، بغلم کن
از اون خنده هات بوسه ی شیرین به لبم کن
(لا اله الا الله!!!)

سفرنامه ی پیام الملوک (بخش 1)

روز عید فطر اینجانب به همراه چندجانب (!) به مسافرتی 3 روزه به سمت شهرکرد رفتیم. این مسافرت شروعی بود برای اولین خاطره نویسی بنده! این خاطرات در طول مسافرت و درشرایط مختلف جوی، زمانی، مکانی نوشته شده که آن ها را به تدریج با نام "سفرنامه ی پیام الملوک" در این وبلاگ مینویسم!
*پیام الملوک، آن پادشاه خوش سلوک، لقب ابداعی اینجانب هست!
*در پایان هر خاطره قسمتی با عنوان "موسیقی متن" وجود داره که اون رو با توجه به صدا و یا آهنگی که پس از نوشتن خاطره ی مورد نظر میشندیم به عنوان پایانی برای اون بخش از سفرنامه آوردم!

این شما و این سفرنامه ی پیام الملوک که بدون مقدمه و از اوج سفر آغاز شده:

بخش اول (1393/5/7)  (ساعت 11:10:45 ظهر)

با تأخیر همیشگی، مسافرت به صورت رسمی آغاز گردید. لکن مدتی نگذشت که ترافیکی سنگین، که راهزن راه های امروزیست، راه ما را سد کرد. چهارچرخان* طوری درهم فرو رفته بودند که بلانسبت شما، هیچ پرایدی صاحبش را نمی شناخت! بالاجبار در جاده ی نیسان رو* انداخته و گرد و خاکی بلند نمودیم. پس از گشایش راه، با چهارچرخان به تاخت میراندیم...

موسیقی متن: از تمــــوم قصـــه ها دلبـر زیـبا تویی
            دلبر رعنا تویی، اول تویی، آخر تویی

*چهارچرخ: چهارپای دیروز، چهارچرخ امروز.
*نیسان رو: مال رو، جاده ای که در شأن چهارچرخان نباشد.

سرآغاز

به نام پروردگار "سه" عالم! عالم دنیا، عالم آخرت، عالم فضای مجازی!!!

مدت هاست بی وبلاگ بوده ایم و هوس وبلاگ داری به سرمان زده! از طرفی مطلب ها نوشته ایم که برای احتیاط باید در جایی به جز کاغذ نگه داری شوند. به همین دلیل دست به کیبرد شده و وبلاگی در "بیان" ، آن زیبای خوش نام، ساخته ایم!
در این وبلاگ اگر خدا بخواهد داستان ها، خاطرات، جملات و سایر مطالبِ در شأن خویشتن را می تایپیم! لازم به ذکر که تمام مطالب ارسالی، خوب یا بد، نوشته ی خودمان است! باشد که با وبلاگمان شما نیز حال کنید!


*بهتر است وبلاگ اینجانب را از بخش "طبقه بندی موضوعی" ، که اولین منویِ سمت چپ وبلاگ میباشد، دنبال نمایید!