سفرنامه ی پیام الملوک (بخش 5)

(بخش 5) (1393/5/8) (ساعت 5:06:00)

صبح روز دوم است و اوضاعمان بسیار شگرف گردیده! گویا مسافران اذانی را ساعت 4 صبح شنیده و چند تن به نماز ایستاده بودند. یک ساعت بعد دوباره اذان گفته و اکنون بحث ها پا گرفته! بعد از کلی مجادله برای بار دوم نماز خواندند! ما نیز بلند شده و در آن هوای خنک وضو گرفته و "صلاه" را "حی" کردیم. پس فارق شدن از آن، سه باره اذان گفته و خنده ی ما ها بلند شد!
آن طور که معلوم شد اذانِ اول و سوم، ازآنِ* موبایل همسایه (کلاس بغلی) بوده، چنان که هنگام اذان سوم، ایشان التفات کرده، آن را همان اول قطع کردند. **
اگر بیشتر صبر میکردیم از ازدیاد عبادت، زاهدی میشدیم و سر به بیابان ها میگذاشتیم، لکن مقبول نشد!
خلاصه که کلی ثواب ذخیره جمع گردید!!!

موسیقی متن: صدای به هم خوردن نرده ها و صدای
به هم خوردن پلاستیک ها در اثر بادی خنک!

*ازآن همسایه بوده = مالِ همسایه بوده! ، از برای همسایه بوده!

** صدای اذان این همسایه ما بسیار بلند بوده و در این که آن را به عنوان اذان واقعی حساب کردیم بر ما ایرادی وارد نیست! گویا بلند گویی، اسپیکری چیزی داشته باشند!!! والو! خیلی بلند بود! از گوشی بعیده!